Basılı Yayınımızı Denediniz mi?

Saygıdeğer Romalılar,

KLBHE kitabı çıktı! Ben de kendisini bu sabah, kapıma koliyle gelmesi vesilesiyle gördüm. Valla hiç fena değil. gramajı olsun, kapak kağıdı olsun, renkleri olsun... Kütüphanede derhal göze çarpacak denli cana yakın, bir o kadar da neşeli bir ceylan yavrusu, bir tapir evladı gibi.

Bu kitabın sürecini anlatmak için, sanırım her şeyin toz, gaz ve pamuk helva olduğu zamanlara geri dönmem gerekiyor. Zira kendimi bildim bileli ben, yazar olacağıma inanıyorum. Aklıma bir ara boyum sarmaşık gibi uzar iken manken de olabilirim fikri düşmüştü gerçi, 13-15 aralığında. Sonra baktım, boyla ekmek yiyecek denli güzelleşmiyorum; burnum patlıcan varoluşundan taviz vermiyor, derhal aşk mektupları ve pasto-romanik şiirlerime geri döndüm.

Uzun süre "yıldız tozları, güvercin kanadı dokunuşları ve gözyaşına saklı çığlıklar" ile hoşbeş ettikten sonra, anladım ki yolum yol değil. Lirik inildemeler ergenlikliğin son demlerinde yerini önce arsızlığa, sonra öfkeye bıraktı. O vakitler, sonradan nunçako üstadı olan manitam, paso Cem Yılmaz esprileri yapmaya çalışıyor, benim ruhumu kuruturken, etraftan puan topluyordu. Ve ben mizah konusunda ilk uyanışlarımı o ruh çekilmeleri esnasında, "Böyle olmaması gerekmez mi yav?" diyerek yaşıyordum.

***

Size daha önce çok okuyan bir çocuk olduğumdan bahsetmiş olmalıyım. Annem sağ olsun, kısıtlı sokak ve televizyon izni olan bir çocuk, %50 oranında evdeki kütüphaneye düşüyor, diğer %50 ihtimalle, hayatı boyunca 5 kitap okuyup mühendis oluyormuş. Deneyin kütüphaneye düşen yarısı olarak, Varlık Yayınları'nın sayfaları basım tarihi 1960'tan bu yana açılmamış, tek tek kesilmesi gereken saman kağıtlı klasiklerine kopmam, ergenlikten bile önce. Ki bence, Dosteyevski okumuş bir bireyin, bir yıl sonra New Kids on the Block posteri öperek uyuyan bir insan haline gelmesi, incelenmesi geren bir feneomendir. (Bir yandan da "NKOTB rulaz" yaani.)

Ne diyordum? Evet, hırsla okurdum. Bir oturuşta 10 saat okuduğum olurdu. Işıklar kapatılınca yorgan altında fenerle, fenere annem el koyunca tv kumandasının tuşuna bastığında yanan kırmızı ışığıyla okudum. Evdeki kitaplar bitince, işte ancak o zaman, yerlatı edebiyatı ve kara mizah ile tanışabildim.

Şu kadar geyiği de zaten bu hanım ablaya gelebilmek için yazdıydım, buyursun Cynthia Heimel. Sarmal kitapevinden çıkan 2 kitabını aldığımda henüz reşit ve ne kadar şanslı olduğumun farkında değildim. Zira bildiğim kadarıyla Cynthia dilimizde bir daha basılmadı. Onun "Çek Dilini Ağzımdan Bu Sana Veda Öpücüğüm" adlı kitabı, benim için "bir kadın mizah yapaken herkesin ağzının payını verebilir ve yeterince komikse, yaptığı yanına kar kalır" ın ciltlenmiş haliydi.

Heimel ablanız şu an Oakland, Kaliforniya'da köpekleri ve manitasıyla mazbut bir hayat sürüyor olabilir. Fakat kendisi eski donu deliklerdendir. Dediğine bakılırsa o da 17 yaşında bir gün radyoda Bob Dylan dinlerken, normal bir Yahudi kızı olarak başladığı yaşantısından kaçmaya karar veriyor. Akabinde kasabasına gelen rock band'e grupie kadrosundan yazılıp turneye çıkıyor. Almost Famous kızlarından biri olan Heimel'in gençliğinde, elf anası Bebe Buel'le sağda solda çekilmiş pozları bile var. (bahsettiğimiz elf, Liv Taylor tabi, az önce aklıma gelmedi.)

Velhasıl kelam, Heimel aşk ve hippilikle genç yaşta bir çocuk kapıp, oğlunu bir başına büyütmüş, bu esnada eli kalem tutmuş, 20 yıl New York'ta yazarlık yapmış, bu esnada kızlara verdiği tavsiyeler yüzünden Cosmopolitan gibi dergilerin tepkisini çekmiş bir kişi. 1994'te yazdığı ilk kitabı "Sex Tips for Girls" Cosmo tipi yayınların "Erkeği cezbetmek ama bundan gram zevk almamak" üzere kadınlara yutturdukları fikirlere, direk dis (yardırma- dalga geçme) özelliği taşıyor. İş bu sebeple kadın dergilerine fazla yırtık gelen Heimel, Playboy'da köşeyazarı oluyor. Haaa, 20 yılın sonunda oraya da feminist gelmeyi ve işten atılmayı başarıyor tabi.
Elbette bayan Heimel, elbette...

***

Benim şahsi yazarlık deneyimimde etkisi olan pek çok adam var, hepsini saymak olanaksız, üstelik biraz görgüsüzlük. Fakat KLBHE kitabında, Heimel ablanın hakkı çok büyük. İroniyle göz oymayı, kadınlara layık görülen "cici görün - talip bul" dünya algısının g.tüne koymayı ve cazgırlıkla dürüstlük arasındaki o kaypak çizgide komiklik yapmayı, ben ilk olarak Cynthia'dan öğrendim.

Cynthia'dan öğrendiğim bir başka şey ise muhtemelen evcil hayvanlarla dolu bir evde yaşlanıp, en nihayetinde ölü bulunma ihtimalim olduğuydu. Komşular 2 hafta sonra cansız bedenime ulaştığında, kediler sağımı solumu kıtlıyor olacaktı felan... (Bu imge sizi yorduysa hemen yumuşatalım; bahsi geçen kedilerin hepsi yavru. "Migik" diye kulağımı kemirecekler. "Migik migik" diye...)


Ah evet, dediğim gibi kitap çok prezantıbıl. Şu ana kadar beni okuyup sevdiyseniz, bi arkadaşınıza hediye alabilirsiniz. Yüzünüzü yerde, entelliğinizi şüphede komam. Bu beni ilk veya örli okuyuşlarınızdan biriyse, kitabı kendinize de alabilsiniz. Gülersiniz, eğlenirsiniz, bikaç siyasi - toplumsal bilgi bile alabilirsiniz. Gri giyinmeyi sevenler outfitine uysun diye, gayler ben de bir Ajda hayranı olduğum için ve erkekler ise olgun ve anlayışlı, üstelik klasi bir görünüm için bu kitabı tercih edebilirler.
Şayet kediyseniz, kitabıma Allahaşkına dokunmayın.
Tırmalama kızım orayı.
Kime diyorum lan ben!


Biterken,
Bu blogu ilk günlerden beri takip edenlere, sonradan gelip çok sevenlere, yorumda bulunan ve beni yazmak konusunda cesaretlendirenlere, bu vesileyle kalbimde kardeşimden öte olanlara, kız kardeşlerime, henüz "güvercin kanadı dokunuşları" yıllarımdan beri bana tahammül gösteren burcu ve pelin'e, bademler kraliçesi nuer'e ve yıllarca gözlemlerime yardım ve yataklık eden, kapağa renklerini döken ece'ye, beni 20 yaşında bi yavru gibi gören ve çizen çağatay'a, "olmuş olmuş" diyip oyuna dönen biricik kaan'a, o kütüphaneyi kuran anne ve babama, "sizin kitap olur" diyen yayınevine, yayınevine beni tavsiye eden siminya'ya,  taframı çeken editörüm ahmet'e, ikrahımdan muzdarip tüm manitalara, teşekkür ederim.

Related Items