İleri Köle Demokrasisi

Bu ülkede çok değil bir iki ay önce 27 yaşında bir anne, üşüyen çocukları için saç kurutma makinesini açık bırakıp, yan odada kendini astı. Aylardır yokluk çekiyor, çocuklarını besleyemiyordu.

Çok değil bir iki ay önce, bu ülkenin doğu sınırında kaçakçılıktan başka yaşam şansları olmayan bir grup insanın üzerine devlet, "terörist olabilirler" endişesiyle bomba yağdırdı. 34 vatandaş öldü. Çoğu çocuktu.

Bundan birkaç yıl önce, Türkiye'de sokakta yaşayan çocuk sayısı 72 bin civarındaydı. Tinerci çocuklar adam öldürdükçe, suça karıştıkça, toplum onları it eniği gibi adalara bırakmaktan, toplayıp çöplüklere atmaktan bahsetti. Devlet soruna çözüm önerisi getirmedi. Sokakta yaşayan çocukların sayısının 80binin üzerinde olduğu tahmin ediliyor.

Milyonlarca çocuk gelin, binlerce ölüm, aile içi felaket, fakirlik, eğitimsizlik, çocuk işçi, eziyet ve eşitsizliğin kol gezdiği bu ülkede, bir gün başbakanın vecize üreteceği tuttu ve dedi ki: "Her kürtaj bir Uludere'dir." Sonra onun sağlık bakanı, yanaklarından pembiş sağlık huzmeleri yayılan o bakan da arka çıktı kendisine "Annenin başına kötü bi'şey gelmişse, devlet gerekirse o çocuğa sahip çıkar." buyurdu.

Tövbe de. Tövbe deyin. Çabuk.

Canım devlet yaa, sosyal devlet diye geçinen bu acayip devlet, bir grup faşistin elinde demek isterdim. Lakin gidip araştırmamızı yaptığımızda, maalesef hükümetimizin faşist bile olamadığını, o sistemin her türlü düşünsel ve yaptırımsal özelliğini tek tek ve topyekün taşırken, olumlu bir iki yanını dahi bünyesinde barındıramadığını görüyoruz.

Misal ki Alman Nazizmi, (övmek için demiyorum, yanlış olmasın), halkına epey refah sağlıyor. İşçi ve işverenin ortaklaşa bulunduğu sendikalar kuruyor mesela. Bizim hükümet daha dün, biz kürtajı can havliyle tartışırken, hava memurlarının grev hakkını elinden aldı.

Alman Nazileri şehirlerini baştan başa modern, kültür ve sanatla iç içe büyüyecek şekilde yatırımlar yapıyorlar. Bizim cumhurreisimiz daha dün, kentsel rant yasasını onayladı. Yetmedi, İstanbul'un doğal kaynaklarını tamamen yok edecek, trafiği azaltmadığı gibi göçü tetikleyecek, tek faydası hükümet ve ümmetine yeni rant alanları açmak olan 3. köprü ihalesi sonuçlandı. 10 yıl sonra daha skik bir istanbul için avuçlar ovuşturuldu.

***

Lisede evli olabilen kızlar, tecavüzü her gün hak eden başka kızlar, öldürülmeyi, şiddet görmeyi, taciz edilmeyi her an belli ki "aranan" başka başka kadınlar, hiç dert olmuyor bu hükümete. Ama çocukların doğum hakkını önemse önemse helak oluyorlar (mış). Sokaktaki çocuklar, başına bomba yağan çocuklar, biber gazı sıkıp öldürdükleri çocuklar, gözaltında kaybettikleri çocuklar, poşu taktığı için 10 yıl hapis verdikleri çocuklar, depremzede çadırında yanarak ölen çocuklar, kesmiyor hükümeti.

Demek ki, hükümetimize harcayacak daha çok çocuk lazım.

Hele bi doğsunlar da, sonra nasıl olsa büyük bir kısmı ölecekmiş. Ölmeyenler hayat boyu sefalet çekecekmiş. Olsunmuş yaa, hele doğsunlar da, Allah rızkını verirmiş. Zaten imanlı nesiller yetiştirmek istiyorduk, imandan başka sığınacak hiç bir şeyi olmayan çocuklar doldurmalıymış ülkeyi.

Eğitimsiz, işsiz, umutsuz kalabalıklar. Nereye çeksen oraya gelebilecek, ister savaşta, ister devlet eliyle terörde harcanabilecek, ucuz iş gücü yapılabilecek, imanı, vicdanı ve hatta üreme organları bile devlet tarafından yönetilen, basbayağı köle çocuklar...

***

Demem o ki, nur topu gibi post modern faşizmimiz oldu artık. Kitlesel hak ihlallerinden, bedenin üzerinde söz sahibi, yaptırım uygulayan devletlenmeye dahi geçildi. Hayırlı olsun.

Siyaset tarihi bunun örneklerini görmüştür, insan ırkı var olduğu sürece de görecektir.

Lakin adını koyalım bazı şeylerin amk.

"İleri köle demokrasisi" gibi mesela.

biterken,

asabımız çok bozuk. kendimize dünya haritasından kaçacak ülke arıyoruz. kaçmak istediğimiz için utanıyor, utandıkça kızıyor, kızdıkça kaderimize küfrediyor, it gibi ulanıyoruz.

şafak pavey'in konuşmasının linkini koyucam şuraya, o daha iyi anlatmış.

Related Items ahkam demokrasi feminizm siyaset