Taciz İstihkakımızı Aldık mı?

Canım hiç böyle şeyler anlatmak istemezken, sanırım 50'lili yıllarda hemoroid olarak dünyaya gelip, büyüyünce akademisyen olmayı başarmış bir şahıs "Dekolte giyeni pek tabii taciz ederler" açıklamasıyla gündemi dürttü. "Taciz hakkı" diye bir şey gerçekten vardı ve verilmiyor alınıyordu her hak gibi. Duygulandım.

Yıllardır maruz kaldığım tüm tacizleri masaya yatırıp, onları hak ederken ki kendinden emin, hevesli halimi düşündüm. Zor olmuştu ama 9 yaşımdan itibaren bu hakkımı kullanmayı bilmiştim. Hadisenin kaynağıydım, dünya etrafımda dönüyordu.

Hemen şahsi suç tarihimdeki rasyonel bulguları listelemeye başladım tabi;

Yaş: 9

Taciz türü: Pandik

Mevcut lokasyon: Pazar yolunda ananenin elinden tutar vaziyette

Tacize çanak tutan davranış: Mor bermuda şort

Yaş: 12

Taciz türü: Sözel - "Memelerini kıtır kıtır doğrıycaz" (şahsen unutulmazlarım arasında)

Mevcut lokasyon: Bayram ziyaretine gider halde

Çanak: Annenin 60larda gitdiği envelop eteğin 4 cm uzatılmış versiyonu. (Bahsi geçen meme henüz yok)

Yaş: 18

Taciz türü: Pipi gösterimi

Mevcut lokasyon: Otobüs yolculuğu

Çanak: Arap insanlarla iletişime geçmek

Yaş: 22

Taciz türü: Taksici kaçırması

Mevcut lokasyon: Taksi

Çanak: Gece dışarı çıkmaya çalışmak

Bu liste böylece uzayıp gidiyor, neredeyse sadece ellerim ve yüzüm açıktayken aldığım taciz istihkaklarıyla dallanıp budaklanıyor ve bize "sadece dekolte giymenin değil, daha pek çok aktivitenin tacize çanak tuttuğunu" net bir biçimde gösteriyor. Çünkü misal iki sonraki pipi gösterimimde, üstümde uyku tulumu kabilinden bir mont var ama hava karardıktan sonra, bir parkta ağlıyorum.

Kısacası araştırmalarımız gösteriyor ki, illa markette meme açmaya gerek yok, "Orada, o saatte bulunma", "yabancıların sorularına cevap verme", "şehirde tek başına hareket etme" hep çanak tutucu, aranıcı hareketler. Yani zaten arzu ettiğimiz tacizi bünyeye alabilmek için geliştirdiğimiz numaralar, cilveler.

Tüm memleket kadınları kendimizi sadece gözlerimiz açıkta kalacak şekilde plastik kaplatsak da, tacizin duracağını sanmıyorum. Çünkü içimiz kötü; çünkü 2. sınıf, edilgen, aptal, seks objesi, satılık, kiralık ve hatta şeytaniyiz. Boşuna demiyorlar "su, karı, para sesi baştan çıkarır" diye. Telefonda da tacize uğrayabiliriz, çünkü sesle aranırız, huyumuz kurusun.

Tacizin temelinde hayvanların çiftleşmek için gerçekleştirdiği kurlar olabilir. Bu kur işi misal sinek kuşlarında havada dans, ya da çok yüksekten yeryüzüne sesli bir dalış iken, şempanzelerde son derece çirkinleşebiliyor. "Kurbağanın zorla ağzına veren şempanze" videosunu gördükten sonra, "nerden geldin ki, nereye gidesin zaten ey insanoğlu" hayıflanıyorum. (hayır videoya link vermiycem, görmeseniz de olur, ben görmeseydim olurdu.)

Lafı şöyle bağlıyım; şimdi tabi sosyal hayattan kadın hadisesini tamamen kaldırarak, tacizin önüne geçmek bi mümkün gibi. Ama sonra, insanlık tarihindeki örnekleri incelersek, oğlancılığın arttığını görüyoruz. O tip toplumlarda oğlancılar gaylikten genelde tiksinirken, oğlanlar da güzelliğin ve eror-tizim yeni formları halinde salınıyorlar.

Demem o ki, haklısınız; kadını kapatmak şart ama işin ucunda ne olduğunu anlamadan ibneleşmek de var. İbneliğin kötü bi tarafı yok elbet, o sebeple hayırlı olsun diyor, kokulu öpücükler yolluyorum. Parfüm sürmek de bi çanak tutma yoludur tabi ki, tabi ki...

Biterken,

Kısa, kurak, istifra kudretinde. Kaldi ki o şu şekil istifra eder, ben şu şekil. Kimse herkesin istifrasına karışamaz.

Patti'nin günlüğü "çoluk çocuk" geçen sabaha karşı bitti, biterken beni de ruhen bitirdi. Nekahette gündelik abur cuburu tüketiyorum.

Bademler kraliçesine layık bir yazıyla tekrar karşılaşırız, umarım.

Related Items ahkam feminizm kadın hakları taciz